کد مطلب:29188 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
گفت:آیا این را فهمیده ای؟ گفتم:آری. گفت:پسرم! اگر كسانی كه در اطراف ما هستند، چیزهایی را كه ما از علی می دانیم، بدانند، از نزد ما متفرّق می شوند و به سراغ فرزندان او می روند.[1]. 3940. شرح نهج البلاغة - به نقل از عمر بن عبد العزیز -:پدرم سخنرانی می كرد و در سخنرانی خود، خوب پیش می رفت. هرگاه به یاد كردِ علی و بدگویی از او می رسید، زبانش بند می آمد، رنگش زرد می شد و حالش دگرگون می گشت. در این باره با او صحبت كردم. گفت:آیا این موضوع را متوجّه شده ای؟ این مردم اگر آنچه را كه پدرت درباره علی می داند، می دانستند، حتی یك نفر از آنان از ما پیروی نمی كرد.[2]. ر. ك:ج 11، ص 462 (برداشته شدنِ اجبارِ دشنامگویی به او).
3939. الكامل فی التاریخ - به نقل از عمر بن عبد العزیز -:پدرم وقتی سخنرانی می كرد و می خواست به علی بد بگوید، به لكنت می افتاد. گفتم:ای پدر! تو در سخنرانی، خوب پیش می روی؛ ولی هنگامی كه از علی یاد می كنی، می بینم كه كم می آوری.